De Enk
Hoge Enk, 7241 Lochem
|
Toon op kaart
Midden in het strijdgewoel staat de bewoonster van het witte huis De Enk, tot grote woede van haar man, foto’s te maken van Engelse tanks die de heuvel afrijden. Gevaarlijk, want de drie tanks worden al gauw bestookt met mortiergranaten. Eén wordt er geraakt en rijdt terug. De andere twee zetten de aanval voort, maar krijgen te maken met Panzerfäuste; draagbare Duitse antitankwapens.
Verdieping:
Zo’n Panzerfaust bevat 800 gram aan explosief; genoeg om een tank te doorboren en uit te schakelen. Eén tank kan nog op tijd achteruit rijden, maar de andere wordt geraakt. Vier mannen springen brandend uit de koepel en worden neergeschoten. De bestuurder is echter ongedeerd, rent naar de Duitse loopgraven en schiet een aantal soldaten neer. Ook nu geven de Duitsers zich snel over en maken de Engelsen in één klap 100 mannen krijgsgevangen.
Tegen 11 uur ’s avonds kunnen de Engelsen dan toch hun opmars voortzetten. Een gedeelte trekt via de Barchemseweg en de Nieuwstad Lochem binnen, anderen bereiken het centrum via Berkeloord en de Nieuweweg. Nadat Lochem zondagochtend vroeg bevrijd is, worden de Engelsen teruggeroepen naar Borculo, waar ze eindelijk, na 72 uur strijd, kunnen rusten. Ze worden afgelost door Canadese afdelingen. Rond 05.00 uur komen de eerste Lochemers uit hun schuilkelders en begroeten blij en opgewonden de Canadezen. Jarenlang hebben de Lochemers gedacht dat ze door hen bevrijd zijn.
Hier, bij het driehoekige bosje, worden de volgende dag tien in de Enk gesneuvelde, Engelse militairen begraven. Een maand later volgt herbegraving op de Barchemse begraafplaats. Als in 1946 het ereveld in Holten wordt ingericht, stelt men voor om de stoffelijke resten daar naartoe over te brengen. Maar omdat de militairen begraven zijn in gewijde aarde van een officieel kerkhof, is herbegraving helaas onmogelijk…
